Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Haec quo modo conveniant, non sane intellego.
Verum hoc idem saepe faciamus. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Quae cum dixisset, finem ille. Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Quis istud possit, inquit, negare? Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur?
